Naast de zeekraal die in het wild wordt gesneden is de laatste twintig jaar de teelt van zeekraal als een agrarisch gewas tot ontwikkeling gekomen. De zeekraal die door boeren in Nederland of elders wordt geteeld, staat nog heel dicht bij het oorspronkelijke wilde gewas. Bekende landbouwgewassen als tarwe, maïs, aardappelen en tomaten hebben vaak eeuwen van ontwikkeling achter zich waarin de soorten zijn verfijnd en gevarieerd. Een agrarisch ondernemer weet bij bepaalde omstandigheden precies wat de opbrengst zal zijn, hoe de producten eruit zullen zien en hoe hij het productieproces kan beïnvloeden. Het duurt jaren om dit te ontwikkelen. Zeekraal is nog lang niet zover. Veel is nog onbekend en onvoorspelbaar. De ontwikkeling van een zeekraalgewas met specifieke voorspelbare eigenschappen, teeltmethodes die in bepaalde omstandigheden het beste resultaat opleveren: het komt allemaal pas net op gang en staat dus nog in de kinderschoenen. Als zeekraal in de toekomst een echt landbouwgewas wordt, kan er veel gerichter gekweekt worden op een mooie zilte smaak, de goede kleur en een behoorlijke houdbaarheid.
Kostbaar
Er zijn goede redenen om aandacht aan de ontwikkeling van zouttolerante soorten te besteden. Maar het ontwikkelen van een landbouwgewas is een langdurige en daarmee kostbare zaak, niet haalbaar voor een individuele boer. In Nederland is er tegenwoordig weinig geld voor dit soort zaken beschikbaar. In gebieden waar het gebrek aan zoet water de druk op het ontwikkelen van alternatieven verhoogt, is er meer oog voor. In de Verenigde Staten heeft men in de jaren negentig in het onderzoek geïnvesteerd en tegenwoordig geven onderzoeksinstituten in Israël veel aandacht aan de ontwikkeling van zeekraalgewassen voor de landbouw. In Azië lijkt er ook groeiende aandacht voor de mogelijkheden van deze plantensoort te bestaan.